ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ένα επιτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα που συμβάλλει θετικά στην εθνική οικονομία, την ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση στηρίζεται στους ικανούς λειτουργούς του. Από αυτούς ο διευθυντής σχολικής μονάδας θεωρείται ότι στο μικροεπίπεδο του σχολείου συμβάλλει αποφασιστικά στην επίτευξη αειφόρων σχολικών επιτευγμάτων. Αυτή η παραδοχή που επιρρώνεται από τις έρευνες πεδίου επέχει ουσιαστικά τον χαρακτήρα του αιτίου για τη θεμελιώδη αλλαγή που φαίνεται να υφίσταται τόσο η ουσία της θέσης του διευθυντή σε σχέση με τους ρόλους, τις εξουσίες και τις αρμοδιότητές του όσο και τα προικίσματα που πρέπει αυτός να κομίζει στη θέση. Μαζί με το σημαίνον μεταβάλλεται ασφαλώς και το σημαινόμενο που προσδιορίζει τον επικεφαλής της σχολικής μονάδας· ο διευθυντής πρέπει να γίνει σχολικός ηγέτης, γεγονός το οποίο υπαγορεύεται από μία σειρά παραγόντων, όπως ο νέος ορθολογισμός της μετανεωτερικότητας που επιτάσσει η πραγματικότητα να είναι συνισταμένη των συμφερόντων των πολλών, η παγκοσμιοποίηση που χαράσσει νέους προσανατολισμούς για την εκπαίδευση, οι ταξιδεύουσες πολιτικές της Νέας Δημόσιας Διοίκησης, της σχολικής αυτονομίας και της λογοδοσίας που επαναπροσδιορίζουν τους ρόλους των διευθυντών και τις απαιτήσεις από αυτούς και τέλος, οι Διεθνείς Οργανισμοί που ομνύουν στον οικονομικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και συνιστούν τους βασικούς βραχίονες διάδοσης των δικών τους καθεστώτων αλήθειας σε ό,τι αφορά στην εκπαίδευση και τους διευθυντές σχολικών μονάδων. Όλα τα παραπάνω υπαγορεύουν το πέρασμα από τον γραφειοκρατικό ρόλο του διευθυντή στον ρόλο του αυτόνομου κορυφαίου επαγγελματία, επιβάλλουν τον μετασχηματισμό της θέσης αλλά και την αναπολιτισμοποίηση αυτού του είδους της εργασίας. Ο διευθυντής πρέπει πλέον να μετασχηματισθεί σε επαγγελματία, να πλαισιωθεί από μία σειρά θεσμών που θα κατοχυρώσουν τον επαγγελματισμό του και εν γένει να επαγγελματικοποιηθεί μέσω της απόκτησης μίας σειράς χαρακτηριστικών που διαθέτουν τα καθιερωμένα επαγγέλματα της ιατρικής και του δικαίου. Κατά συνέπεια, το αναπολιτισμοποιημένο επάγγελμα του σχολικού ηγέτη, στο πλαίσιο ενός Νέου δημοκρατικού και συνεργατικού Επαγγελματισμού πρέπει να διαθέτει μία νέα επαγγελματική ταυτότητα, ένα σύνολο επαγγελματικών προδιαγραφών, ένα βαθμό εργασιακής αυτονομίας, ένα κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας, ένα στέρεο σώμα επιστημονικής και επαγγελματικής γνώσης, νέες γενικές και τεχνικές δεξιότητες, μία σειρά αποδείξιμων επαγγελματικών ικανοτήτων, συγκεκριμένα σύνολα αξιών αλλά και μία σειρά ιδιοτήτων που θα του παρέχουν τη δυνατότητα να αξιοποιεί όλα τα προηγούμενα προς όφελος της σχολικής του μονάδας. Η διεθνής πραγματικότητα φαίνεται λοιπόν, να εξελίσσεται προς αυτή την κατεύθυνση σε αντίθεση με την ελληνική που ακόμα επιφυλάσσει στον διευθυντή σχολικής μονάδας καθαρά εκτελεστικούς και διεκπεραιωτικούς ρόλους, άρα και ένα συρρικνωμένο επαγγελματισμό με αντίστοιχα ισχνές επαγγελματικές ικανότητες.